Vestingstad Maastricht
Omdat in Maastricht de noordelijkste brug over de Maas lag, was de stad van groot strategisch belang. In 1567 werd de stad daarom ingericht als garnizoensstad. Dat betekende dat er voortaan soldaten werden ondergebracht om de stad te behouden tegen de vijand.
Beleg van Maastricht
Tijdens de Tachtigjarige Oorlog (1568-1648) werd de stad twee keer belegerd. Eén keer door Spanje in 1579, en één keer door Nederland in 1632. Ook de Fransen belegerden Maastricht een paar keer. Het bekendst is de belegering van 1673. Koning Lodewijk XIV, de Zonnekoning, en zijn ingenieur Vauban plaatsten kanonnen boven op de St. Pietersberg en konden zo van ver de stadsmuur kapotschieten. Maastricht, het bolwerk der Nederlanden, viel na 13 dagen. Tijdens deze belegering sneuvelde de beroemde musketier D’Artagnan. Tot 1678 bleef Maastricht Frans. De Fransen belegerden de stad nogmaals in 1748, in 1793 en in 1794.
Last voor de stad
Voor de inwoners van de stad was het garnizoen eerder een last dan een lust. Soldaten marcheerden door de stad; en het stadsbestuur zat onder de knoet van de gouverneur, de baas van het garnizoen.
Ruimte voor groei
Door de verbetering van de kanonnen, moesten de vestingwerken van Maastricht steeds worden uitgebreid. Je kunt daar nog delen van zien, bij de Hoge en Lage Fronten. Op een gegeven moment was de vesting Maastricht, het gedeelte buiten de muren, groter dan de stad Maastricht binnen de muren. In 1867 werd besloten de vesting op te heffen. Grote delen van de muren en diverse stadspoorten werden gesloopt. De Maastrichtenaren waren opgelucht, want de muur blokkeerde de groei van de stad.