Industrie- en arbeidersstad Maastricht
Maastricht was de eerste industriestad van Nederland. Het is inmiddels bijna niet meer voor te stellen, maar de fabrieken stonden destijds rond het Bassin. De belangrijkste industrieel was Petrus Regout.
Focus op keramiek
De fabrieken van Petrus Regout, die voornamelijk keramiek produceerden, namen al snel een groot deel van de stad in. Petrus werd uiteindelijk opgevolgd door zijn zoon, die ook Petrus heette. In 1899 werd de naam van het bedrijf veranderd in De Sphinx. Het was de grootste werkgever van de stad.
Wereldse producten
De grootste concurrent van De Sphinx was Société Céramique, gelegen in wat tegenwoordig de wijk Céramique is. Beide fabrieken maakten aardewerk, en trokken daarvoor ook veel werknemers uit België aan. Maar uiteraard waren er meer fabrieken in Maastricht: broodfabrieken, stoombierbrouwerijen, zeepziederijen, wapenfabrieken... noem maar op! De spullen die ze maakten gingen per boot en trein de hele wereld over. Sommige van deze fabrieken bestaan nog steeds.
Van mal tot eindproduct
Onze collectie Maastrichts keramiek bevat de fabriekscollectie van Petrus Regout/De Sphinx vanaf enkele jaren na de oprichting tot 1987 en aardewerk van Société Céramique en Mosa. Naast deze eindproducten zijn er ook mallen (moules) en drukplaten voor het aanbrengen van decoratie op het Maastrichts aardewerk.
Skyline vol schoorstenen
Tot 1867 was Maastricht nog een vesting, en konden de fabrieken niet uitbreiden buiten de stad. Zodra dat wel kon, werden heuse industrieterreinen aangelegd. De oude stadsgracht van de Lage Fronten werd zelfs gebruikt als nieuwe haven! De skyline van Maastricht werd niet langer alleen bepaald door kerken, maar ook door schoorstenen.
Rijkdom aan panden
De directeurs van de fabrieken bouwden grote villa’s, waarvan er een heel aantal nog bestaat. De beroemdste zijn die van de familie Regout, die in de landgoederenzone liggen, maar ook elders in de stad zijn grote panden te vinden die ooit bij een fabriek hoorden.